A jechał cesarz Lechitów Bolesław Chrobry, o którym potem pisać będą – król Polski, do Kwedlinburga objechać swoje włości i podatek pobrać. I przystąpił do niego książę saski Otton i prosił – daj mnie koronę cesarską, a będę w Twoim imieniu rządził w Niemczech! Lecz Bolesław odrzekł – Ty jesteś chrześcijaninem! A ja tfu! Pluję do miski chrześcijanom! – I odszedł Otton smutny. Kiedy zaś cesorz Bolesław zajechał do Ratyzbony objechać włości i podatek pobrać, to przyszedł książę saski Otton i prosił – daj mnie koronę cesarską, a będę w Twoim imieniu rządził w Niemczech! Lecz Bolesław odrzekł – Ty masz jedną żonę! A to jest wstrętne! – I odszedł Otton smutny.
Cesarz Bolesław Chrobry w Wielkiej Kronice z Pułtuska
Kiedy zaś cesorz Bolesław zajechał do Akwizgranu objechać włości i podatek pobrać, to znów przystąpił do niego książę saski Otton i prosił – daj mnie koronę cesarską, a ja Ci dam 1000 wojów w żelazo zakutych! Zamyślił się Bolesław Chrobry i rzekł – dobrze, ale jeszcze chcę skrzynię skarbów z bamberskiej katedry – mają tam oni mnóstwo złotych krzyżyków rubinami wysadzanych. Dobrze – odrzekł Otton i na wiosnę koronował go Bolesław na cesarza, aże niemieckim biskupom i papieżowi twarze zzieleniały z zazdrości!
Na podstawie Wielkiej Kroniki z Pułtuska